Τι είναι ο υγρός κρύσταλλος

Κων.Τομόπουλος

Γράφει η Μαρία Σ. Άνθη

http://www.emeis.gr/ti-einai-o-ygros-krystallos/

Οτιδήποτε πάει να γίνει ζωή, θέλει υγρό κρύσταλλο. Ακόμη και οι πληροφορίες μέσα στο DNA μεταφέρονται με τον υγρό κρύσταλλο. Είναι ρέουσα μορφή, εκεί συναντώνται οι μορφές ζωής με τα συστατικά τους για να γίνουν ύλη και ο κρύσταλλος είναι η υφή του αιθέρα του φορέα της ενέργειας στη γη.

Στην ουσία, ο Δρ. Φυσικών Επιστημών, Κων. Τομόπουλος βρίσκει το υλικό αυτό που είναι υγρό και ρευστό και όχι στατικό, το οποίο είναι μέρος του αιθέρα, και ξεκλειδώνει με τις παρατηρήσεις του σημεία και λειτουργίες του, αλλά και ό,τι αινιγματικό και παράδοξο για τη γνώση. Δεν ακολουθεί την έρευνα του αιθέρα με τη στατική λογική, αλλά με μια άλλη που περιγράφει το αίτιο και το αποτέλεσμα ενός αιθέρα με τη μορφή του υγρού κρύσταλλου. Είναι η Ρέα αυτή που ρέει κατά την ελληνική μυθολογία, ίσως να βρήκε μια χαμένη γνώση.

Αυτή η χαμένη γνώση ίσως ήταν το συστατικό της αρχικής νύχτας, διότι πριν ακόμη όλα γεννηθούν, όταν δεν υπήρχε τίποτα και όλα ήταν ασταθεροποίητα και ακαθόριστα, ο υγρός κρύσταλλος ήταν το προγενέστερο συστατικό όλων, διότι όλα στη συνέχεια άρχισαν να σταθεροποιούνται και να γεννιέται αιθήρ και μέσα στον αιθέρα που είναι ο γεννήτορας θεών και ανθρώπων κολυμπάει το φως.

Γραφική παράσταση ενός τετράκις ανασπειρωμένου σπειροειδούς (Γερμανία 1959).

Το ανωτέρω σπειροειδές φωτογράφισε έγχρωμο με πεπολωμένο φως σε παρασκεύασμα υγρών κρυστάλλων. Το γράφημα θα ήταν δυνατό να αποτελεί και μία γραφική παράσταση της συστημικής δόμησης του υλικού σύμπαντος. 

Αυτός ο υγρός κρύσταλλος φαίνεται να θέτει σε κίνηση τη βαριά ύλη και να την απογειώνει. Πολλοί μιλούν για μεταφυσική και έναν παράλληλο κόσμο. Έχω να πω ότι ο παράλληλος κόσμος είναι εδώ, μέσα μας. Είμαστε εμείς οι ίδιοι και όχι κάπου αλλού. Αλλού είναι η αντανάκλασή του, διότι αυτή η ενέργεια για να γίνει ύλη και έμβια ζωή ήλθε από έξω, έφερε εγγενώς τον αιθήρ και δεν τον προσθέσαμε εμείς στη συνέχεια. Όμως από πού είναι αυτή η ενέργεια, η κοσμική ή η ζωική, αναρωτιέται κανείς. Η απάντηση βρίσκεται στην τετρακτίνα του Πυθαγόρα, που ορκιζόταν στην «αιώνια ροή του σύμπαντος, την τετρακτίνα». Ίσως η απάντηση αυτή να είναι στις ρίζες του σύμπαντος, στο αρσενικό και το θηλυκό, που έρχεται η στιγμή της σμίξης. Στην προκειμένη περίπτωση, ο αιθήρ έσμιξε με τη νύχτα. Ίσως οι ρίζες να είναι εδώ μπροστά μας, στη νύχτα, το έρεβος η θηλυκή ρίζα, και στον αιθήρ η αρσενική. Στην επιστήμη και για κάθε επιστήμη και έρευνα όλα μπορεί να είναι ρευστά, όχι όμως η αφετηρία σε κάτι νέο, όπως αυτή εδώ που περιγράφουμε για τις ιδιότητες των υγρών κρυστάλλων, την αναδιπλούμενη πληροφορία, το πώς κινείται και εκδηλώνεται στους πυλώνες του πολιτισμού μας.

Κατά τη σύγχρονη θεώρηση του Κων. Τομόπουλου, με τον αιθέρα ο εγκέφαλος δημιουργεί το DNA τού αύριο. Η γνώση αυτονομείται και είναι μέρος των πληροφοριών του αιθέρα, κι εκεί ανήκει. Ο ψυχισμός είναι το κέντρο του ανθρώπου∙ από αυτόν εξαρτάται τι πληροφορία θα αποσπάσουμε ή θα μας δοθεί.

Ένα απόγευμα του Ιούλη του 2015, καθώς πήγα για διευκρινίσεις στο σπίτι του Κων. Τομόπουλου, μου αποκάλυψε λεπτομέρειες, και για να γίνει κατανοητός στο τι είναι ο κρύσταλλος, μου εξήγησε: «Με τους υγρούς κρυστάλλους και τον αιθέρα του Αριστοτέλη γίνεται η συνέχεια της Φυσικής. Ο Αριστοτέλης είχε χωρίσει τη γνώση του ανθρώπου για το σύμπαν σε δύο κλάδους. Τη φυσική και τη μεταφυσική. Με την ανακάλυψη των υγρών κρυστάλλων γεφυρώνεται η φυσική με τη μεταφυσική».

Στη συνέχεια –μου εξηγεί– ότι ο Αριστοτέλης θεώρησε οτιδήποτε δεν μπορούμε να εξηγήσουμε με τις φυσικές νομοτέλειες, μεταφυσική. Ο αιθέρας με τους υγρούς κρυστάλλους διεύρυναν τη γνώση, ενοποιώντας τη φυσική με τη μεταφυσική. Ο λόγος για τον οποίο ο αιθέρας εξακολουθεί ως σήμερα να παραμένει εκτός της επιστημονικής γνώσης, οφείλεται στο γεγονός ότι η αποδοχή του ταυτίζεται με την αποδοχή της έννοιας του Θεού την οποία η επιστήμη εξακολουθεί να απορρίπτει.

Σύμφωνα με τον Κων. Τομόπουλο, η ζωή στηρίζεται στους υγρούς κρυστάλλους και όπως μου εξηγεί στη συνέχεια: «Οι υγροί κρύσταλλοι προϋπήρξαν της ζωής».

Η αλήθεια είναι πως υπάρχουν μορφές κρυστάλλων, γι’ αυτό στη συζήτησή μας δεν παρέλειψε να μου πει ότι: «Υπάρχουν μορφές κρυστάλλων που δεν έχουν σχέση με τη ζωή, αυτοί είναι οι ανόργανοι υγροί κρύσταλλοι. Η διαφορά οργανικών υγρών κρυστάλλων με ανόργανων είναι ότι οι πρώτοι μετέχουν στη ζωή, ενώ οι δεύτεροι δεν μετέχουν ενεργώς στη ζωή, αλλά χρησιμοποιούνται από τους ανθρώπους για να λύσουν προβλήματα».

Ρωτώντας τον κ. Τομόπουλο πού βρίσκονται οι ανόργανοι υγροί κρύσταλλοι και τι ιδιότητες έχουν, μου απάντησε: «Τους ανόργανους υγρούς κρυστάλλους μπορούμε να τους βρούμε παντού, όπου η φύση τους δημιουργεί για να τους χρησιμοποιεί. Όλοι οι υγροί κρύσταλλοι, όπως και οι οργανικοί έτσι και οι ανόργανοι, έχουν σπειροειδή μορφή και είναι φορείς πληροφοριών».

Προχωρώντας αυτήν την εργασία για τον υγρό κρύσταλλο που είναι μέρος του αιθέρα και που ο ίδιος ο αιθέρας είναι φορέας της ενέργειας και του φωτός, είναι ανάγκη να αναφέρουμε ότι όλα στηρίζονται στο αρχικό συστατικό του χάους, το οποίο δεν μας είναι γνωστό, ούτε γνωρίζουμε ποιες αιθερικές ενέργειες –ακόμη μεταλλασσόμενες όπως τις σημερινές– υπήρχαν. Είναι πολύ πιθανόν η απάντηση να βρίσκεται εκεί στο αρχικό συστατικό.  

Μαρία Σ. Άνθη Δημοσιογράφος – Συγγραφέας

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ – Ο ΑΙΘΕΡΑΣ ΘΕΟΣ.

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΛΕΞΙΤΥΠΟΝ. ΑΘΗΝΑ 2015.

ISBN: 978-960-597-025-3